Northland: Bay Of Islands en Cape Reinga!

Zo, het is weer tijd voor een volgend avontuur. Na vier dagen in Auckland te zijn geweest zal ik vandaag voor zes dagen vertrekken richting ‘Northland’. Deze trip zal de laatste worden in mijn vaders Mitsubishi, dit omdat ik de week erna de sleutels zal krijgen van mijn eigen campervan:) Ik moet wel zeggen dat ik best wel een beetje ben gaan houden van de Mitsubishi, de auto rijdt namelijk prima en het geluid van de stereo is simpelweg geweldig. Anyway, Northland!

Rond twee uur vertrok ik vanuit een zonnig Auckland onderweg naar Whangarei. In deze stad zal ik overnachten in een backpackers hostel genaamd ‘Little Earth Lodge’. Dit hostel ligt net buiten de stad, maar recht naast de (gratis) glowworm caves, iets wat ik dus ook de volgende dag heb bezichtigd. Rond vijf uur arriveerde ik in mijn hostel, een hostel wat er trouwens prachtig uitzag. Het was een houten gebouw met slechts een verdieping, het zag er simpelweg geweldig uit. Toen ik de kamer inliep stond mij een kleine verrassing te wachten: in de driepersoonskamer lag een vrouw die anderhalve week geleden op de East Cape ook in mijn kamer lag. Wat een toeval! In tegenstelling tot op de East Cape was ze deze keer wel vriendelijk, terwijl ze anderhalve week geleden kort gezegd ‘afwezig’ was.

Tijdens het avondeten, wat trouwens heerlijke noodles waren, heb ik nog zitten praten met een Nederlands echtpaar. Ze waren net getrouwd en waren de afgelopen dagen wezen duiken. Ze waren naar Nieuw-Zeeland gevolgen met Emirates Airlines, iets wat een hoop mensen doen. Zij waren echter in First Class gevolgen, met het gedeelte van Dubai-Auckland in de gloednieuwe Airbus A380. De verhalen die ze mij over het vliegtuig vertelde waren om jaloers op te worden : douche, eigen (slaap) bank en een eigen butler. Nu snap ik waarom First Class vier keer zo duur is als de kleine krappe economie klas.

De volgende dag heb ik mijn helm en verlichting opgezet en een glowworm cave ingeklommen. De glowworm caves, onderdeel van het Abbey Caves netwerk, was een geweldige ervaring. Eerst moest je de grot inklimmen om daarna door het water de donkere grot in te lopen. Geweldig! Na een paar minuten bevindt je je in een pikke donkere grot, waar de enige verlichting je eigen lampje is. Het mooiste is nog: als je het lampje uitzit zie je honderden kleine witte lichtjes op het plafond, de glowworms. Het is simpelweg geweldig om te zien en gelukkig zal ik het nog een vaker in Nieuw-Zeeland gaan zien de komende maanden.

Na de ‘caving’ ben ik verder gereden naar Kohukohu waar ik de nacht zal doorbrengen in een backpackers hostel midden in de bossen. Onderweg naar het hostel ben ik door een Kauri Forest gekomen, waar ik helaas niet kon stoppen omdat ik op tijd de ferry moest halen. De overtocht van Rawene naar Kohukohu kan namelijk alleen per ferry, hoewel je kan wel per auto maar dat is een enorme omrit. Rond zeven uur was ik bij de ferry waar ik twintig minuten moest wachten voordat de ferry vertrok. In die tijd heb ik bij de lokale fish&chips shop mijn eten gekocht, wat ik vervolgens op de ferry heb opgegeten. Samen met een biertje trouwens. :) Rond zeven uur ’s avonds arriveerde ik bij het hostel waar ik tegelijkertijd in het donker aankwam met een andere auto. In die andere auto bleken drie andere Nederlanders te zitten, waar ik dus ’s avonds nog even mee heb zitten praten.

De volgende ochtend heb weer mijn ontbijt gegeten boven op mijn vaders auto, wat weer geweldig was:). Na het ontbijt ben ik verder gereden naar Paihia, beter bekend als de Bay of Islands. In Paihia zou ik die dag de overnachtcruise ‘The Rock’ gaan doen, iets waar ik al een hele week naar uitkijk. Ik ken die cruise van de Nederlandse TV waar Floortje Dessing een uitzending erover heeft gemaakt. De cruise zal om vier uur vertrekken vanaf de kade van Paihia. Ik was echter al rond twee uur in Paihia zodat ik nog een eventjes kon relaxen voordat de tour zou vertrekken. Onderweg heb ik nog een klein stukje over een gravel road gereden waar ik onderweg nog langs een verlaten school kwam. De school, die sterk in verval was, heb ik (illegaal) bezichtigd. Daarmee bedoel ik dat de voordeur niet op slot was, waardoor ik gewoon naar binnen ben gegaan. Het was cool om een keer te zien, maar ben blij dat het dak niet instortte.;)

Rond vier uur was het dan zover, de tour zou gaan beginnen. In groepjes van twintig werden we vanaf de kade dmv een speedboot naar de boot genaamd The Rock gebracht. The Rock is een omgebouwde auto ferry met op het eerste niveau een bar, pooltafel en lounge areas en vervolgens op de eerste verdieping de kamers. Ik sliep in het bovenste bed met de luxe van ongeveer tien centimeter hoofdruimte, maar ik vond het niet eens erg! Verder was het stroom op de boot dmv een diesel generator, die alleen aanwas op de eerste avond. Iets wat betekende dat je dus ook alleen een douche kon nemen op de eerste avond, maar je kan natuurlijk altijd gewoon gratis gaan zwemmen in de zee.

Nadat iedereen gesetteld was begon de eerste van vele activiteiten : paintball shooting. We schoten trouwens niet op elkaar ( het schip is namelijk te klein voor een paintball battle) maar op een kleine klei eend in het water. Het was voor mij de eerste keer dat ik met een paintball gun schoot waardoor ik niet meer dan in buurt kwam, maar toch was het leuk om een keer gedaan te hebben. Ik was trouwens niet de enige Nederlander aan boord, een meisje genaamd Dide uit Groningen was ook aan boord. Zij had in Auckland een paar maanden aan een taalschool Engels gestudeerd, ze was samen met een paar mensen van haar taalschool een tocht door ‘Northland’ aan het doen.

Hierna werd het tijd om te gaan vissen. De waters in de Bay of Islands zijn zeer visrijk, waardoor ik dus mijn herkansing kreeg voor het vissen aan de East Cape. Echter had ik er deze keer ook niet echt veel geluk in, waardoor we dus eigenlijk wel kunnen concluderen dat het nog wel wat tijd zal kosten totdat ik een goede visser zal zijn. Als ik dat überhauptk ooit zal worden;)

Na van de prachtige zonsondergang genoten te hebben werd het tijd voor het avondeten, wat een bbq met buffet was. Het eten was heerlijk en ik heb gezellig zitten praten met het andere Nederlandse meisje. Het was zowieso erg gezellig op de boot, het was slechts een kleine groep van twintig personen. Daarnaast was al het personeel onder de 25 en erg vriendelijk, ze gaven je het gevoel alsof je thuis was. Na een paar uur kende ze je naam al en het voelde gewoon erg gastvrij.

’s Avonds na het eten stond er naast gezellig relaxen een avond kayak tour op het programma. Wat kayaken in de Bay Of Islands in de avond bijzonder maakt is dat er allemaal ‘sparkels’ oplichten in het water. Dit komt omdat het water zo helder is dat bepaalde stoffen overdag zonlicht opnemen en dat in het donker als je een beweging in het water maakt vrij komt. Het kayaken was dus simpelweg geweldig en zeer bijzonder om te doen in het donker, na het kayakken werd de kans geboden om nog een verfrissende duik te nemen. Ondanks dat het water erg koud was heb ik het toch gedaan, je bent namelijk maar één keer in je leven op The Rock. Het zwemmen was geweldig, bij elke beweging gloeide er tientallen lichtjes op in het water, magisch!

Na het zwemmen was het tijd om een korte warme douche te nemen om daarna gezellig bij de bar een biertje te drinken. Na elf uur ging de generator uit en de kaarsjes aan. Ik heb de meeste tijd bij de openhaard gezeten waar ik heerlijke marshmallows heb gegeten gemaakt door een geweldig ‘cute’ jochje van zes jaar, die er erg goed in was! Rond twaalf uur ben ik naar bed toe gegaan, ik wilde namelijk de volgende ochtend de zonsopkomst gaan bewonderen. Iets waarvoor ik mijn wekker om zes uur zette samen met mijn vrouwelijke kamergenoot.

Na een goede nachtrust, waar je trouwens totaal niet kon merken dat je je op een boot bevond, was het op om zes uur tijd om uit mijn bed te komen. Na ongeveer een half uur gewacht te hebben begon de zon op te komen, wat er prachtig uitzag. Mede / ondanks dat het niet onbewolkt was zagen de wolken er geweldig uit. Het was niet de mooiste opkomst uit mijn leven, maar ook ZEKER niet de slechtste. Na de vroege wake up heb ik heerlijk nog even mijn boek kunnen lezen voordat het ontbijt werd geserveerd. Het ontbijt bestond uit mueslirepen en cornflakes, iets wat ik normaal nooit eet. Maar voor alles was een eerste keer en voor dit ook voor lange tijd de laatste keer;)

Hierna voer ‘The Rock’ verder de bay in. Hij ging voor anker net voor een prachtig eilandje, waar we aan land gingen. Je had de keuze tussen de speedboot en via kayak, waar ik natuurlijk voor de tweede koos. Na een wandeling van twintig minuten waren we met heel de groep boven op de top, wat een prachtig uitzicht bood over de Bay of Islands. Na van dit uitzicht genoten te hebben werd het tijd voor snorkeling. Iets wat voor mij ook de eerste keer zal worden, maar een mooiere plek voor een eerste keer is er bijna niet! Het water hier is zo helder en de rock formatie onderwater zag er prachtig uit! Ondanks dat ik wat moeite had met het water buitenhouden was het geweldig om te snorkelen.

Na het snorkelen werd het tijd voor de laatste van de vele activiteiten: vis bereiden. De schipper bereidde één van de gister vers gevangen vissen recht voor onze ogen, wat interessant was om te zien. Rond drie uur kwamen we terug in Paihia waarna een korte tocht in de speedboot het geweldige avontuur op The Rock erop zat. Ik heb een geweldige tijd gehad en ik zal het aan iedereen aanraden om ook te doen!

Het was mijn plan om ’s avonds nog een avond in een gezellige backpackers te gaan slapen in Paihia, het enigste waar ik echter geen rekening mee had gehouden dat het paasweekend was. Elk van de twintig hostels zat helemaal vol! Aangezien ik de volgende dag een tour zou gaan volgend die om 7 uur vanuit Paihia vertrok moest ik echter toch in de buurt blijven. Tja wat doe je dan?! Geen enkele kamer te vinden… nou dan slaap je maar in de auto. Zo gezegd zo gedaan, ik zou dus een nacht in een normale sedan doorgaan brengen.

Na een telefoontje naar huis te hebben gemaakt heb ik de auto op de Whitiangi Campingground geparkeerd om daar de nacht door te gaan brengen. De reden waarom ik op een betaalde kampeergrond ben gaan staan is omdat ik na een dag geen douche gehad te hebben ik wel een verfrissende douche kon gebruiken. Verder slapen op een achterbank… een echte aanrader is het niet. Ik ben te lang om op de achterbank te liggen, wat betekend dat je opgevouwd in een klein krap hok ligt. Gelukkig was het maar voor één nacht, voor de volgende dag had ik een hostel geboekt voor slechts 8 euro in een paasaanbieding.

De volgende dag werd ik om 715 am opgehaald door een tourbus om daarmee naar de 90-mile beach en Cape Reinga te gaan. Na een nacht op een krappe achterbank was het geen opgave om op tijd op te staan en na een heerlijke warme douche was ik om 7 uur klaar voor de tour. De reden waarom ik een tour had geboekt en niet met mijn eigen auto was gegaan is omdat de bus over een 90 mile lange strand rijdt, iets wat je met een two wheel drive auto niet hoeft te proberen. Hoewel je kan het wel proberen maar je gaat geen risico nemen met je vaders auto…

Mijn ophaalplek was de één na laatste ophaalplek maar ondanks dat had ik toch een stoel helemaal voorin de bus. Cool!! Ik zat dus op de ultieme plek om van de natuurpracht te genieten en natuurlijk foto’s te maken. Bij de laatste stop stapte er een Nederlandse familie in, waar ik dan natuurlijk nog even mee heb zitten praten. Verbazingwekkend eigenlijk in Nederland zou je nooit met ze gaan praten, maar als je aan het reizen ben is elke Nederlander plotseling je vriend. Vreemd, maar wel in een positieve manier erg cool!

De buschauffeur was een zeer coole praatgrage gast, hij had een enorme lading aan verhalen. Iets waardoor een hoop mensen in slaap vallen maar laat ik dat nou juist zeer interessant vinden. Na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we aan bij de 90-mile beach. Dit beroemde strand, wat trouwens slechts 66 mile ipv 90 mile is, is naast een strand ook een snelweg. Dit betekent dat het dus legaal is om er met honderd kilometer per uur overheen te rijden, iets wat we dus ook deden! Het is zo cool om op hoge snelheid over een strand te rijden en soms ook kleine stukken door het water. Onderweg kom je vele vissers tegen, maar naast de gebruikelijke vissers kwamen wij ook een oude zeehond tegen. De hele rit over het strand duurde 45 minuten, maar was geen minuut saai. Je rijdt over een strand, waar kan je dat anders (legaal) doen voor een honderd kilometer lengte?!

Aan het einde van de snelweg stopte de bus voor een kwartiertje, waardoor je dus de kans had om in de Tasman Zee te zwemmen. Niet zo bijzonder zou je denken, dat is het ook niet. Totdat je weet dat je over twee uur de mogelijkheid krijg om in de Pacific Ocean te zwemmen. Dat is een gegeven wat je niet in een hoop landen tegen zal komen. Aangezien ik mijn zwemkleding niet bij mij had besloot ik niet te gaan zwemmen maar ben natuurlijk wel op beide plekken even in het water gaan staan. Telt dat ook? (a)

Na de 90 mile beach reed de bus door naar de volgende attractie: sandboarding! Sandboarding houdt in dat je op hoge snelheid van een immens hoge duin af ‘slee’. De snelheid is niet normaal, je gaat zeker harder dan vijftig kilometer per uur, wat gemakkelijk je adrenaline op pijl brengt. Zelf ben ik twee keer naar beneden gesandboard om daarna spectaculaire foto’s te gaan maken. Once again, het was Awesome. Wat trouwens ook de naam van de tour was: AwesomeNZ.

Hierna reed de bus door naar Cape Reinga, het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland. Naast dat er een vuurtoren staat is de hele kaap heilig gebied voor de Maori’s, dit omdat volgens het Maori geloof de geesten vanaf de kaap naar de volgende wereld vertrekken. Een bijzondere plek om te zijn dus. Helaas was het wel erg druk, maar dat kan je verwachten in het paasweekend. Door de drukte kon het qua magie niet tippen aan de East Cape vuurtoren, maar mooi was het zeker. Naast dit alles is Cape Reinga ook nog de plaats waar de Tasman Zee en de Pacific Ocean samen komen. Je zou daar een hoop golven van verwachting, maar niks was minder waar je kon het slechts amper zien.

Na deze magische plek reedt de bus terug richting Paihia, onderweg stopte we nog in een prachtige bay gelegen aan de Pacific Ocean. Iets wat een bijzonder iets is, zoals je hierboven kan lezen. Daarna reed de bus naar de Puketi Forest, de plaats waar je een volwassen Kauri boom kan bewonderen. Kauri zijn prachtige grote bomen die vroeger over heel Nieuw-Zeeland te vinden waren, als zijnde een native tree. Echter toen de Engelsen kwamen vonden ze deze boot zeer geschikt ,vanwege de enorme hoeveelheid hout , om schepen etc van te maken. Hierdoor vind je momenteel bijna geen enkel Kauri boom ( en daardoor ook bijna geen kiwi’s) meer. Toen we bij het bos aankwamen begon het al te schemeren, maar er was gelukkig nog net genoeg zonlicht om de Kauri boom te kunnen zien.

Na de Kauri tree te hebben gezien reed de bus terug naar Paihia en was ik rond zes uur weer in het stadje. In tegenstelling tot gisteravond kon ik nu lekker naar het hostel toe, het hostel waar ik voor slechts acht uur zou gaan slapen was het base hostel. De kamer zag er mooi en ruim uit met een eigen douche en zeer ruim opgezet. Verder was er op het moment toen ik binnenkwam slechts een ander bed bezet van de acht bedden in totaal. Verder was de keuken een grote vieze rotzooi en vanwege dat het al zo laat was besloot ik ergens in het stadje te gaan eten. Voor een belachelijke hoge prijs heb ik vervolgens aardige spareribs zitten eten.

Toen ik terugkwam in mijn kamer was er een ander meisje binnen, wat verbazingwekkend hetzelfde meisje was die ik de dag ervoor nog de pinautomaat had helpen vinden. Na daar nog gezellig mee te hebben gepraat was ik rond elf uur mijzelf klaar aan het maken om lekker te gaan slapen. Echter…. toen kwamen er zes andere personen de kamer binnen. Herrie makend en al en daar gaat je nachtrust… Uiteindelijk sliep ik om één uur na voor anderhalf uur te hebben genoten hoe mensen met een hoop lawaai gebruik maakte van de douche. Welkom in een base hostel!

De volgende dag zal ik teruggaan rijden naar Auckland, om daar een nacht te gaan slapen. Graag wilde ik, na de machtige verhalen over de Kauri bomen gehoord te hebben van de gids, door het Kauri forest aan de westkust rijden. Ik was al door het bos heengereden op de weg tussen Whangarei en Kohukohu, maar toen kon ik er in verband met de ferry niet stoppen. Aangezien ik het toch graag wilde zien besloot ik terug te rijden, iets waar ik achteraf geen spijt van heb.

De weg, die ik volgde op aanraden van mijn navigatiesysteem, bracht mij over een gravelroad naar het bos toe. Aangezien het regende was het zeer avontuurlijk om de weg te rijden, want gravel en regen is gewoon glad. Na 45 avontuurlijke minuten kwam ik aan bij het Waipoua Forest, thuis voor de machtige Tane Mahuta Kauri tree. Na een kwartier naar de Kauri boom gestaard te hebben, werd het tijd om de lange weg terug naar Auckland te gaan rijden.

Rond zeven uur arriveerde ik op maandag 25 april in Auckland. Een volgend hoofdstuk van mijn wereldreis afgesloten, maar morgen zou het met de overdracht van de campervan sleutels een volgende alweer gaan beginnen.