Campervanreis: Coromandel

De eerste avond in de Coromandel zal ik doorgaan brengen in de buurt van Thames. Ik zal gaan kamperen op een kampeergrond van de Department of Conservation(DOC) in de buurt van Thames, genaamd Kaueranga Valley. Dat is een natuurgebied op ongeveer twintig minuten rijden van Thames, met prachtige wandelingen en natuur. Het bijzonderste was echter de camping, het was namelijk een nogal basic camping. De campings van de DOC zijn erg basis in faciliteiten, wat een echt kampeer gevoel opbrengt. Deze camping, die slechts 10 nzd-6 euro per nacht kost, had een toilet en vers water. De toilet was een gat in de grond en het water moest je uit een beekje halen, erg basis dus. Iets wat het uiteindelijk alleen maar beter maakt, toch?!

Ik zal nog even kort vertellen wat de Coromandel nou precies is. De Coromandel is een schiereiland op ongeveer drie uur rijden en twee uur varen van Auckland. De wegen zijn erg mooi om te rijden, met aan de westkust een zeer bochtige weg direct naast de oceaan. Verder bevind zich naast de vele oude goudmijnen zich zeer veel natuurpracht op het schiereiland, ontelbaar aantal stranden, watervallen en nog veel meer.

Om hier van te genieten moest ik echter nog wel van de camping in de Kaueranga Valley afkomen, iets wat normaal gesproken alleen een kwestie is van je auto starten. Alleen niet bij mij, ik was namelijk zo slim geweest om naast de verlichting de ventilatie aan te laten. Resultaat was een lege accu… Aangezien alle andere auto’s op de camping huurauto’s waren en ik hun niet lastig wilde vallen wilde ik de wegenwacht (AA) gaan bellen. Op de camping had ik echter geen telefoonbereik en iedereen had de camping al verlaten. De enige oplossing was terug te lopen naar het bezoekersinformatie centrum aan het begin van het park, een wandeling van twee uur return. Vanaf het visitorscentre heb ik de AA gebeld en ben ik lid geworden. Regel is echter dat ze de eerste 24 uur niet uitrukken, of je moet een on-the-spot fee betalen van 70 nzd. Aangezien de auto veilig geparkeerd was en ik genoeg voedsel/water had besloot ik het een extra nachtje uit te houden.

Zo gezegd zo gedaan na een extra nachtje kamperen, wat dus betekent je eten koken op een gas koker en lezen dmv zaklamplicht. Uiteindelijk terugkijkend een geweldige ervaring. Na een goed nacht rust ben ik rond één uur begonnen met de wandeling terug naar het visitors centre, wat trouwens een mooie wandeling was. Rond twee uur was de AA ter plaatse en kon ik na tien minuten weer verder, onderweg naar Coromandel Town.

De rit naar Coromandel Town was zeer mooi, met zoals al eerder gezegd een oceaan op nog geen tien meter. Verder is de weg erg bochtig, iets waar ik eerlijk gezegd van ben gaan houden. Het maakt het autorijden leuker en minder saai. Aangezien het normaal gesproken de bedoeling is na een lege accu minimaal een uur door te rijden ben ik niet in Thames gestopt om te tanken, iets wat eigenlijk wel nodig was. Ik zou het namelijk net wel of net niet redden naar Coromandel Town, de volgende plaats met redelijk goedkope brandstof. Op tien kilometer van de stad, toen de weg omhoog door de bergen ging besloot ik geen verder risico te nemen en de vijf liter jerrycan te gebruiken. Hiermee redde ik het uiteindelijk gemakkelijk tot Coromandel Town waar ik mijn auto peperduur heb laten volgooien. Voor dat dure tarief bij de BP hoefde ik het tanken overigens niet zelf te doen, dat deed de pompeigenaar voor mij.

In Coromandel town zal ik twee nachten gaan slapen in de backpackers genaamd Anchor Lodge. Dit was een combinatie van een motel met een apart gebouw voor backpackers, het zag er mooi uit! Ik sliep in een acht persoonskamer die er naast schoon lekker ruim uitzag. Het had alleen iets ongezelligs over zich heen, aangezien er een grote tv met Sky tv midden in de woonkamer/keuken stond zaten er een hoop mensen daar naar te kijken. Reisverhalen werden er niet echt gedeeld, wat normaal gesproken wel gebeurd in hostels. Ik heb die avond trouwens besteed aan het sorteren van mijn foto’s. Een job waar ik een goede drie uur mee bezig ben geweest om de foto’s van twee camera’s te sorteren en netjes/overzichtelijk te ordenen. Het resultaat mocht er echter na die drie uur echter wel zijn:)

De volgende ochtend heb ik heerlijk op de pier ontbeten. Het weer was in de ochtend prachtig zonnig, wat het weer trouwens al drie dagen lang was. Ondanks dat het nu officieel herfst is in Nieuw-Zeeland merk je daar niet zoveel van, het voelt nog steeds warm aan door de zon. De temperatuur is ongeveer 16-18 graden. Die dag heb ik een treinrit gemaakt bij een bedrijf genaamd Driving Creek Railway. Dit is een zelfgemaakte treinrit die over een smal stuk land over zeer steil spoor omhoog kronkelend.

Wetende dat de spoorbaan zelf door één man is gemaakt maakt het zeer bijzonder. Mede vanwege mijn verleden met treinen vond ik het zeer leuk. Ik bewonder dat iemand dit (> zie foto’s )in zijn eentje heeft gemaakt en alleen hulp heeft gekregen bij het maken van de tunnels. Zelfs de treintjes zijn handgemaakt! Het uitzicht wat je trouwens van de top had ( Eyefull Tower) was ronduit prachtig en ik vond het zeer leuk om deze attractie treinrit gemaakt te hebben.

’s Avonds heb ik nog gezellig zitten praten met een andere Nederlandse jongen die ook aan het backpacken was. Hij was hiervoor in Thailand en Australie geweest, iedereen die je over Thailand hoort praten vind het daar helemaal geweldig. Het was geweldig om de verhalen met aan de ene kant de tuk tuk chauffeurs te horen en aan de andere kant de spotgoedkope hoteltjes. Hoe meer ik over Thailand hoor, hoe meer verliefd ik erop begin te worden. Ik heb het dan overigens niet over de steden, maar vooral over de prachtige natuur met aziatische cultuur. Ik zal er zeker ooit nog naar toe gaan!

Na twee nachten in Coromandel Town geslapen te hebben was het tijd om verder te gaan. Mijn volgende overnachtingsplaats zal Port Jackson worden, wat het meest noordelijke puntje van de Coromandel is. Daar zal ik gaan slapen op een DOC camping, dus voor 6 euro, direct naast het strand. Opnieuw, hoe mooi wil je het hebben?! Nadat ik eerst een paar uur mijn datalimiet voor internet had opgemaakt, iets wat ik deed door foto’s up te loaden naar facebook, was ik om twee uur klaar om te vertrekken. De weg naar de camping was zeer mooi om te rijden, het was een gravel weg met de oceaan direct ernaast. Hoewel direct, je rijdt er 6 meter boven. De vergezichten waren once again echt prachtig en ik heb van elk van de negentig minuten, zolang duurde de rit, genoten!

Naast de rit ernaar toe was de camping zelf ook prachtig. Direct aan het strand met uitzicht op een zonsondergang, wat wil je nog meer? In de avond zelf was ik deze keer zeer zuinig met mijn accu, ik wilde namelijk niet voor een tweede keer vast komen te zitten. Gelukkig gebeurde dat ook niet, de auto startte prima de volgende morgen. Na een goede nachtrust werd ik om half acht wakker van de harde regen. Vervolgens heb ik op mijn mobiel het weerbericht bekeken, waarop gemeld werd dat er extreem veel regen werd verwacht in de Coromandel. Met dan vooral het noordelijke puntje, precies waar ik was!

Ik was van plan deze dag ‘de Coromandel Coastway walk’ te maken, maar aangezien je daar niet echt van kan genieten in de regen besloot ik dat maar niet te doen. Daarnaast bleef het feit dat ik terug zou moeten rijden over een gravelweg met ravijnen van tien meter diep naar de oceaan. Snel maakte ik mijzelf dus klaar om voor de grote regenbuien weg te komen van Port Jackson. Om acht uur was ik dus op de natte (gladde) gravelweg te vinden opweg naar Coromandel Town. Achteraf gezien had ik gelukkig niet zo heel veel moeite met de gladheid van de weg, de auto was alleen wel helemaal in de goudgele stofkleur bedekt.

Rond 10 uur ’s ochtends was ik al in Coromandel Town, met als eindbestemming Whangarei aan de andere kant van het schiereiland. Er waren echter twee wegen die naar Whangarei leidde, een normale snelweg en een prachtige avontuurlijke gravelweg. De laatste die beroemde ‘ 309 road’ heet had mijn vader voordat ik vertrok nog afgeraden om te rijden, maar ik heb inmiddels zoveel vertrouwen opgebouwd op gravelwegen dat ik ze niet meer eng vind om te bereiden. Vind het juist wel iets leuks avontuurlijks hebben.

Drie keer raden dus welke weg ik koos. De weg was zeer avontuurlijk om te rijden en in het middenpunt van de weg ligt een waterval. En een hele mooie ook! De waterval draagt de naam Waiau falls en daar heb ik dus ook nog een half uurtje foto’s van staan maken. De foto’s die ik met een nikon d200 kan maken zijn veel mooier dan met een standaard honderd euro cameraatje. Op deze kamer kan je namelijk de shutterspeed zelf instellen, waardoor je een prachtig plaatje van het vallende water kan maken. Zelf nog mooier dan hoe je eigen ogen het zien!

Rond twee uur kwam ik aan in Whangarei waar ik zal verblijven in ‘On the beach’ backpackers. Dat was een mooi hostel, alleen te groot voor de tijd van het jaar. Aangezien het geen zomer meer is zit het niet vol, waardoor iedereen een beetje verdeeld zit over vijf gebouwen. Ik verbleef in een tien persoonsdorm met alleen maar jongens. Opzich geen probleem echter de twee jongens die er verbleven, die er trouwens echt uitzagen als luie backpackers, hadden hun vrienden op bezoek. Dat hele gezelschap gaf mij het gevoel dat ik maar beter op mijn spullen kon passen, dus na mijn korte douche heb ik mijn koffer met een slotje afgesloten en vastgemaakt aan mijn bed. Iets wat de eerste keer in Nieuw-Zeeland is.

De dag zelf heb ik verder besteed in de buurt van de bibliotheek. Waarom de bibliotheek?! Simpel, de bibliotheek in Nieuw-Zeeland is de plek om je gratis internet vandaan te halen. Ik probeer al mijn internet of van de bibliotheek of de Mac Donalds te krijgen, wat mij per dag zeker drie dollar scheelt. Naast mijn boodschappen te kopen bij de Pak N Save of Countdown ( de jumbo’s van Nieuw-Zeeland) is dit de manier hoe ik geld bespaar.

In de middag heb ik in een grote supermarkt mijn hele boodschappentas weer volgekocht en naast de gebruikelijke boodschappen heb ik ook een grote zak ovenfriet gekocht. Dit kost je nog geen vier dollar, 2.50 euro, en kan je twee avonden heerlijk patat van eten. Iets wat ik trouwens samen doe met de wereldberoemde Nederlandse Calve slasaus, iets wat ik in de Nederlandse winkel in Auckland belachelijk duur heb gekocht. Samen met Calve pindakaas natuurlijk!

’s Avonds ben ik naar de bioscoop geweest in Whangarei. De film die ik bezocht was Fast and the Furious 5 een voorstelling die om half acht begon. De bioscoop zelf was gezellig klein en bevatte slechts twee kleine zaaltjes. Uiteindelijk was ik zelfs de enige die FF 5 bezocht, waardoor ik dus een prive voorstelling had. Cool! Voorafgaand aan de film had je trouwens nog tien minuten reclame, maar dan niet de internationale Bacardi reclame. Het was lokale reclame die gepresenteerd werd, de videotheek, de kledingwinkel alles kwam voorbij. Dat was de eerste keer dat ik bioscoop reclame niet erg vond!

De volgende dag, donderdag 12 mei, ben ik gaan kayakken in de oceaan. In het hostel kon je namelijk gratis een kayak huren en aangezien dat de hoofdreden was waarom ik voor dit hostel had gekozen wilde ik het ook graag doen. De oceaan was op zijn minst wild te noemen en dat maakt het kayakken tot een leuke bijzondere belevenis. Het was een hele opgaven om over de 2.5 meter! hoge golven heen te komen met je kayak. Iets wat mij trouwens maar één keertje is gelukt, de andere keren werd ik met een noodvaart ondersteboven terug gesmeten naar het strand. Het gaf wel een ongelofelijke voldoening die ene keer dat het mij gelukt was. Na de golven kon je namelijk gewoon relaxt dobberen en genieten dat je in de oceaan dobbert, helaas werd ik na tien minuten door een extreem hoge golf terug gesmeten naar het strand. Op die hoge golf heb ik zelfs nog tien seconden op hoge snelheid kunnen meeliften , wat echt heeeeeeeeeel cool was. Helaas werd ik wel na die tien seconden met veel kracht omgesmeten;) Maar het was heeel cool en gratis! Ik vond het geweldig om gedaan te hebben, echter was ik zo stom geweest om mijn oude kleine camera mee te nemen in mijn eastpak rugtas. Ik had namelijk niet verwacht zo nat te worden, met als resultaat dat de camera een week later nog niet werkt.

Het begin van de middag heb ik opnieuw doorgebracht online in de bibliotheek. Daar heb ik naast het reisverslag van de East Cape opnieuw foto’s zitten uploaden. Dat laatste duurde echter anderhalf uur voor vijftig foto’s. Dat is ook meteen de reden dat ik vanaf nu minder foto’s ga uploaden, hebben jullie ook nog wat bijzonders te zien als ik thuiskom! Verder heb ik gedurende het uploaden nog gezellig zitten praten met een meisje die daar woont en ook van het internet in de bibliotheek gebruik maakte. Zij kwam vanuit Perth Australie en woonde in Whangarei samen met haar vriend. Ze vertelde mij over de manier van leven hier, die zeer relaxt is. Echter was zij al een paar maanden opzoek naar werk, wat zeer moeilijk te vinden is in een klein dorpje als Whangarei. Het was bijzonder om dat te horen en ik vond het gezellig om met haar te praten. Hun droom en waar ze voor aan het sparen waren was trouwens om naar Nederland te komen! Amsterdam om precies te zijn, zo zie je Nederland is helemaal nog niet zo onbekend in het buitenland.

Om vier uur was ik eindelijk onderweg naar mijn volgende bestemming Cathedral Cove. Dat is een prachtig stukje natuur op de oostkust van de Coromandel. Ik wilde daar graag mooie foto’s maken, iets waar ik bijna te laat voor was. Ik arriveerde namelijk pas bij Cathedral’s Cove toen de zonsondergang al half begonnen was. Vanaf het parkeerterrein was het echter nog een half uur lopen naar de Cove zelf, dus snel pakte ik mijn camera en statief en rende het voetpad af. In mijn haast was ik echter nog wel zo verstandig om een reep chocola, voor de energie, en een fles water mee te nemen. Na uiteindelijk in vijftien minuten! bij de cove gearriveerd te zijn werd het tijd om mooie foto’s te gaan maken. Iets waar ik uiteindelijk zeer goed ingeslaagd ben, het zijn vanwege de donkerte erg bijzondere foto’s geworden. Foto’s die ik trouwens niet zal gaan uploaden, maar ik zal jullie daar mee gaan verrassen als ik terug ben in Nederland. (a)

Toen ik om zeven uur ’s avonds in het donker terug was bij mijn campervan werd het tijd om een overnachtingsplaats te gaan zoeken. Mijn eerste keus was een backpackers in de buurt van Hahei, maar die was helaas al vol. Iets wat de eerste keer in de week was en iets wat je niet verwacht in het laagseizoen. Een ramp was het echter niet, ik rij namelijk in een auto met een normaal bed erin. Ik ben hierna dus naar een camping toegereden en heb daar de nacht doorgebracht. Gelukkig hadden ze in het faciliteitenhuis een oven, waardoor ik mijn patat op kon maken. Op die camping kwam ik trouwens voor de derde keer een koppel tegen. De eerste keer dat ik hun ontmoette was in Coromandel Town, daarna twee dagen later in de supermarkt in Whangarei en nu op een camping bij Hot Water Beach. Bijzonder!

Ik bracht mijn nacht door op een camping naast Hot Water Beach, dat is een strand waar op een bepaald klein stukje warm water natuurlijk naar bovenkomt. Dat stukje strand is altijd erg druk, wat bij mij een Zandvoort idee opbrengt wat het minder geweldig maakt. Ik weet echter, wat niet een hoop mensen weten, dat er ook zo’n hot water beach is op de westkust van Nieuw-Zeeland. Precies hetzelfde maar dan voor jou alleen, veel mooier! Ik ben die ochtend niet naar Hot Water Beach geweest, de reden daarvoor was echter niet de drukte maar dat ik er simpelweg geen tijd voorhad. Ik zou namelijk om half één een goudmijntour gaan volgen in Waihi. Aangezien ik pas om tien uur wakker was geworden moest ik mij daar erg voor haasten. Na eerst nog een lekkere douche genomen te hebben ben ik om elf uur weggereden op weg naar het stadje Waihi. Ik dacht dat het een uurtje rijden zou zijn, echter mijn navigatie vertelde mij dat het twee uur was! Zonder te betalen ben ik dus snel weggereden van de camping, omdat ik de tour echt niet wilde missen.

Dat betekende dus dat ik de tour zou missen, wat ik absoluut niet wilde. De rit van Hot Water Beach naar Waihi stond dus in het teken van racen. Uiteindelijk was ik na een uur en twintig minuten in Waihi, ik kan je hier dus bij vertellen dat deze auto na zestien jaar nog best wil. Dit zal achter wel de laatste keer worden dat ik er zo sportief in heb gereden, niet omdat de auto het niet aankan maar simpelweg omdat het teveel benzine en dus geld kost.

De goudmijntour zelf was zeer interessant om te volgen, de tour bracht je namelijk naar twee nog steeds opererende goudmijnen. Op het moment van bezoeken zijn de mensen ook gewoon aan het werk. De eerste mijn, genaamd de Martha mijn, is een open pit mijn. Dat betekend dat het een grote put in de grond is, net buiten het dorpje Waihi. De tweede mijn, genaamd de Favona mijn, is een ondergrondse mijn waar wij helaas niet in zijn geweest. De tour gids was een zeer aardige man met een hoop informatie en het was gewoon erg bijzonder om gezien te hebben. Interessant feitje is trouwens dat uit de goudmijnen in Waihi de verhouding ongeveer 30 % goud en 70 % zilver is. Daarnaast bestond de tourgroep naast mij uit een ouder stel en twee meiden van twintig jaar. Dat laatste maakte het natuurlijk wel gezellig dan een tour alleen maar met oude mensen.

Na de tour heb ik mijn campingovernachting van de nacht ervoor betaald. Aangezien ik al was weggekomen zonder te betalen had ik deze nacht gratis kunnen hebben, maar is dat eigenlijk wel zo eerlijk? De faciliteiten waren goed, het had zelfs een oven. Daarnaast was het schoon en zag alles er netjes uit. Het was dus echt de zeventien dollar, acht euro, waard. Bovendien wat is acht euro? Over de telefoon heb ik dus uiteindelijk deze nacht betaald en de telefoniste stond echt versteld van mijn eerlijkheid. Zelf heb ik er terugkijkend een heel goed gevoel aan overgehouden, eerlijkheid duurt het langst! Vooral mijn toekomstige baan in vooruitzicht.

Na deze karma verhogende daad heb ik mijn auto eindelijk in een carwash kunnen ontdoen van zijn goudgele gloed om daarna in een schone auto door te rijden naar de Karangaheke Gorge. Hier zou ik mijn laatste nacht , de nacht van vrijdag 13 mei op zaterdag 14 mei, in de Coromandel doorgaan brengen. Het backpackers hostel genaamd The Golden Owl lag midden in de Karangaheke Gorge, wat een prachtig natuurgebied is tussen Waihi en Paeroa. Het hostel, wat gerund werd door twee oudere mensen, was prima onderhouden en de oudere man gaf mij een prima rondleiding. Het enige nadeel was echter dat het er verlaten was, toen ik arriveerde was ik de enige en een uur later kwam ik nog een gezin van drie mensen binnen. Dat was alles.

De vierpersoonsdorm, waar ik dus in mijn eentje in sliep, had echter een verwarmd deken. Iets waar ik nog nooit eerder mee had geslapen, maar ik vond het heerlijk! ’s Avonds heb ik heerlijk in het verwarmde bed een film liggen kijken op mijn laptop, om daarna rond middernacht naar Hong Kong te bellen. Ik moest namelijk nog steeds mijn vlucht tussen Londen en Amsterdam omboeken, iets wat mij hiervoor nog niet gelukt was. Ik heb deze vlucht geboekt van Asia Miles, wat het loyaliteitsprogramma is van Cathay Pacific Airlines. Hun callcenter is gevestigd in Hong Kong en de vorige twee keer dat ik hun probeerde te bellen kreeg ik een bandje te horen dat de lijn te druk was en ze me terug zouden bellen. Iets wat ze één keer midden in de nacht hadden gedaan en twee keer ben ik niet eens teruggebeld. Deze keer kreeg ik geen bandje dat de lijn te druk was, dus na lang ( 50 minuten!!!, Thank God dat het een gratis nummer was) heb ik eindelijk zonder moeite mijn vlucht kunnen omboeken. Daarna lag ik eindelijk rond één uur tevreden in mijn warme bedje:)

De volgende dag heb ik een wandeling gemaakt in de Karangaheke gorge, een wandeling die echt prachtig was! De wandeling leidde mij door kleine honderd jaar oude mijntunneltjes en door een prachtig smal dal omgeven door hoge bergen. Prachtig! Ik ben zelfs nog kort even een echte diepe mijngrot ingelopen, waar je enige verlichting je eigen zaklamp was. Ook hiervoor voor de foto’s zal je moeten wachten totdat ik terug ben;) Als je die zaklamp trouwens uitzette zag je tientallen glowwormen,prachtig! Ik durf met zekerheid te zeggen dat dit gebied een van de mooiere van Nieuw-Zeeland is! Om het af te maken ben ik ook nog naar een prachtige waterval gereden, gelegen in deze gorge. Ik was al eerder ( op mijn weg naar de East Cape en Napier) bij deze waterval geweest, maar hij blijft prachtig.

Met deze laatste dag zat mijn week in de Coromandel erop, zoals jullie gelezen hebben vond ik het weer niet minder dan prachtig. Na de Coromandel zal ik naar het Waikato district gaan, wat midden in het Noordereiland ligt. Bedankt voor het lezen, ik weet dat het lange verhalen zijn maar geloof me ze zijn al ingekort. Je ziet hier gewoon zoveel mooie dingen dat je vanzelf dit soort lange verhalen krijg als je uiteindelijk niets wil vergeten.